Onze week Egypte zit er weer op. Het scheelde weinig of ik was Bahrain helemaal niet uitgekomen, door een foutje van een van de medewerkers hier, was mijn visum verkeerd verlengd, en al 3 weken verlopen!! Na het betalen van een fikse boete, haalden wij gelukkig nog net het vliegtuig. Aangekomen in Cairo hadden wij, op aanraden van een vriendin, niet gekozen voor een willekeurige taxi, maar hadden wij vooraf degelijk vervoer geregeld. Oeioei, wat een wriemelend mierennest is Cairo, groot, giga veel bebouwing, oud, vies, en enorm lawaaierig. Maar leuk ... zo leuk!! We 
logeerden in een schitterend hotel, aan de Nijl en in de verte waren de contouren van de grote piramide te zien. En aan de oevers van de Nijl zijn nog veel oude majestueuze huizen te zien uit de Engelse periode, vergane glorie, dat zeker, maar prachtig om van een afstandje naar te kijken. We brachten uren doo
r in het museum en wandelden op ons gemak door de tijd. Wat heerlijk om dat op eigen gelegenheid te doen, wij zagen tientallen busladingen mensen als kuddes in een uurtje door het museum gejaagd worden. Wat een schatten, maar oh oh, wat wordt er onzorgvuldig mee omgegaan! De kisten met mummies liggen gewoon opgestapeld in houten kasten, planken vol met honderden beeldjes en grote beelden, overal sarcofagen waar iedereen aanzit, overheen hangt en meer. Het is er vies, stoffig en zo hier en daar ligt een vergeeld kaartje waarop staat wat het is. De schatten van Toetanchamon zitten in wat simpele kasten, achter glas, dat dan net nog wel. Howard Carter zou zich omdraaien in zijn graf als hij het zag! Het is goed dat het zelden regent in Cairo, want veel ramen in het dak zijn kapot, zodat wind en stof vrij s
pel hebben. Ook bekeken wij kamers met mummies, arme farao's. Het kan toch nooit hun bedoeling geweest zijn, om duizenden jaren later tentoongesteld te liggen tussen een paar glasplaatjes waar miljoenen mensen overheen hangen! Het voelde een beetje als grafschennis, brrrrrrrr. De volgende dag vertrokken wij al vroeg naar Gizeh, waar wij per kameel door de woestijnheuvels de piramides via de achterkant bereikten. Het was daar stil, maar weinig mensen kwamen via die kant. De piramides zijn enorm, imposante bouwwerken waar je toch even stil van wordt. Maar ook daar, toen wij aan de voorkant kwamen, zagen we weer de busladingen mensen die massaal de piramides beklommen en hun afval overal dumpen. Gelukkig kun je niet al te dicht bij de sfinx komen, deze proberen ze met steigers heel te houden! Misschien klink ik wat negatief, dat is zeker niet de bedoeling, wij hebben genoten in Cairo, het museum en van de piramides, maar het is wel zorgwekkend dat de Egyptenaren zo onzorgv
uldig omgaan met al dit moois! De laatste dagen van ons weekje hebben wij heerlijk geluierd aan de Rode Zee. Jan heeft weer mooie vissen gezien tijdens zijn duiktochtjes en ik had geweldige boeken bij me. Al met al een interessante en bijzonder fijne week!
r in het museum en wandelden op ons gemak door de tijd. Wat heerlijk om dat op eigen gelegenheid te doen, wij zagen tientallen busladingen mensen als kuddes in een uurtje door het museum gejaagd worden. Wat een schatten, maar oh oh, wat wordt er onzorgvuldig mee omgegaan! De kisten met mummies liggen gewoon opgestapeld in houten kasten, planken vol met honderden beeldjes en grote beelden, overal sarcofagen waar iedereen aanzit, overheen hangt en meer. Het is er vies, stoffig en zo hier en daar ligt een vergeeld kaartje waarop staat wat het is. De schatten van Toetanchamon zitten in wat simpele kasten, achter glas, dat dan net nog wel. Howard Carter zou zich omdraaien in zijn graf als hij het zag! Het is goed dat het zelden regent in Cairo, want veel ramen in het dak zijn kapot, zodat wind en stof vrij s
pel hebben. Ook bekeken wij kamers met mummies, arme farao's. Het kan toch nooit hun bedoeling geweest zijn, om duizenden jaren later tentoongesteld te liggen tussen een paar glasplaatjes waar miljoenen mensen overheen hangen! Het voelde een beetje als grafschennis, brrrrrrrr. De volgende dag vertrokken wij al vroeg naar Gizeh, waar wij per kameel door de woestijnheuvels de piramides via de achterkant bereikten. Het was daar stil, maar weinig mensen kwamen via die kant. De piramides zijn enorm, imposante bouwwerken waar je toch even stil van wordt. Maar ook daar, toen wij aan de voorkant kwamen, zagen we weer de busladingen mensen die massaal de piramides beklommen en hun afval overal dumpen. Gelukkig kun je niet al te dicht bij de sfinx komen, deze proberen ze met steigers heel te houden! Misschien klink ik wat negatief, dat is zeker niet de bedoeling, wij hebben genoten in Cairo, het museum en van de piramides, maar het is wel zorgwekkend dat de Egyptenaren zo onzorgv
uldig omgaan met al dit moois! De laatste dagen van ons weekje hebben wij heerlijk geluierd aan de Rode Zee. Jan heeft weer mooie vissen gezien tijdens zijn duiktochtjes en ik had geweldige boeken bij me. Al met al een interessante en bijzonder fijne week!
