Nog heel even Bahrain

Het einde van 2010 nadert, en zo ook onze verhuizing naar Qatar. Hoewel er hier geen Kerst wordt gevierd, en het Islamitisch Nieuwjaar al op 7 december was, werd het voor ons toch wel kort dag om nog dit jaar over te gaan. En, niet zo leuk natuurlijk om met die dagen ergens rond te hangen! Gelukkig was hier begrip voor, en konden we het verschuiven naar eind januari. Dus, hebben we toch nog de kerstboom uit de verpakking gehaald, en snel opgezet! En zo vieren wij hier straks alweer onze laatste Oud en Nieuw in Bahrain, dit jaar met Madelon én Lennard, die nog twee weken overkomt. Jan begint alvast met werken in Qatar, en zal naar verwachting (helaas) een paar weken daar moeten blijven. Maar, dat is gelukkig eenmalig, daarna zijn we allemaal daar! Eerst weer in een gemeubileerd tijdelijk onderkomen, en dan, als onze spullen over zijn, kunnen we naar een huis overgaan. Hoop dat dit redelijk snel en naar onze zin zal verlopen. Jammer genoeg, hebben we daar geen invloed op, dus dat blijft nog even afwachten. Deze dagen nemen wij afscheid van de kennissen hier in Bahrain. Wij zijn niet de enige die vertrekken, en zo zijn er gecombineerde etentjes, lunches en borrels. Ook gingen wij nog eens op en neer naar Doha om er rond te kijken. En had ik een afspraak met iemand die net is verhuisd van Qatar naar Bahrain. Een uitwisseling van allerlei handige adresjes en slimme weetjes. Natuurlijk heel belangrijk ... waar koop je de echte Hollandse produkten! Gelukkig, ook in Doha is een winkel waar een en ander van de bekende merken te koop is. Toch weet ik elke keer weer nieuwe dingen te vragen aan het bezoek dat komt logeren. Eigenlijk grappig, aangezien ik altijd in de omgeving van Den Haag heb gewoond, is voor mij Indonesisch eten zoooo Hollands. Als kind al gingen wij rijsttafelen bij Garuda, Bali of Tampat Senang. Nasi met sate en pindasaus maakte ik hier al regelmatig, maar nu .... heb ik de boemboe's van Conimex ontdekt. En zo, komt Lennard dit keer naar het Midden Oosten met, in plaats van kerstcadeautjes, een tas vol boemboe's, lekkerrrrrrrrrr! Wij wensen iedereen hele fijne kerstdagen en een gezond 2011!

Qatar en een baby

Wat een veranderingen de afgelopen tijd! Om mee te beginnen, gisteren een geweldig bericht uit Nederland: de tweede kleinzoon van Jan kwam ter wereld. Dean werd gisteren geboren, en vader Aryan en moeder Daan maken het prima zo hoorden we. Leuk voor Damon, een klein broertje!

Tja, op zulke momenten is het toch wel akelig dat we zo ver weg zitten. En, dit zal nog wel een poosje zo blijven. Zoals eerder gemeld, is het werk van Jan in Saudi eind december klaar, en ging hij op zoek naar een nieuw project. Na rijp beraad is het Qatar geworden! Start begin januari en een job voor 4 jaar met een eventuele kleine uitloop. Dit houdt in dat we zeer binnenkort alle spulletjes weer inladen, en richting Doha zullen vertrekken. Nu is het deze keer wat makkelijker, de verhuizing gebeurt over land, het is maar een dag rijden van Bahrain naar Qatar. Uiteraard gingen wij meteen met het vliegtuig (maar 25 minuutjes) naar Doha om er eens rond te neuzen. De eerste indrukken zijn prima, het is wat moderner dan Bahrain, en lijkt hier en daar meer op Dubai. Natuurlijk, het blijft een Islamitisch Midden Oosten land, iets strikter dan Bahrain, maar prima om te wonen. Vrouwen mogen autorijden, abaya's niet nodig en er is één store waar alcohol verkocht wordt, hahahaha. Natuurlijk hebben wij ook overwogen om terug te verhuizen naar Nederland. Het allergrootste nadeel daarvan was dat Jan zeer waarschijnlijk dan weer kriskras de wereld over zou vliegen. En wellicht eens in de twee weken thuis zou komen. Heel heel groot voordeel van wonen en werken in Qatar .... Jan komt elke avond thuis!! En zo heeft elke verandering voor- en nadelen. Misschien een nadeel, in Doha is niet veel keus in huizen. Zo heeft Shell er eigen compounds, met prima huizen en alle voorzieningen. In Bahrain zijn zo weinig Shell mensen, dat wij vrij waren zelf een huis uit te kiezen. Tja, een huis met zo'n grote tuin, en een eigen zwembad ... dat hebben ze daar eenvoudigweg niet. Maar, we vinden ook in Doha vast wel weer een mooi plekje om gezellig te maken! En .... ook daar ruimte genoeg om gasten te ontvangen ............!! Dan .... nog een verandering ..... Madelon heeft besloten dat het genoeg was in Zambia. Haar werksituatie werd zo langzamerhand totaal onwerkbaar, bijzonder akelige collega's, veel te lange werkuren, geen vrije dag meer in de week en ga zo maar door. Ze heeft haar ontslag ingediend en komt half december naar huis. Op de 16e halen wij haar van het vliegveld. En ja, eerst maar eens lekker bijkomen .... en meeverhuizen!

Foto's

Eindelijk tijd (lees zin ...) gevonden om onze foto's van de vakantie in Thailand en Cambodja op een webalbum te zetten. Een 'stukkie' schrijven vind ik altijd prima, maar dat gedoe met foto's .... Nu viel het dit keer ook echt niet mee, we hebben samen in totaal zo'n 2200 foto's gemaakt. En maak daar dan maar eens een selectie uit, pfff. Nu, via onderstaande link zou het moeten lukken. En nee, geen zorg er staan er echt geen 2200 op ... ietsje minder hihi! http://picasaweb.google.com/marjavanderlouw

De tijd gaat snel ....

De weken vliegen voorbij, zo is Madelon alweer druk aan het werk in Zambia en waren Eline, Willem, Esmee en Naud een paar dagen hier. Heel gezellig en de kids waren alle dagen lekker aan het zwemmen in het zwembad. Ook nog wat leuke dingen met ze ondernomen, natuurlijk naar de kamelen, en naar de pottery waar ze zelf een klein potje mochten kleien. Daarna vlogen wij zelf naar Nederland om aanwezig te zijn bij de bachelor bul uitreiking van Lennard. Een feestelijk gebeuren in de Hooglandse kerk en Leiden, met borrel na. Heel grappig was de verwelkoming door de decaan, hij zei blij te zijn met zoveel bullen, en de aanwezigheid van zoveel ouders. Zelfs, zo zei hij, een ouderpaar helemaal overgekomen uit Bahrein! Waar zit u, vroeg hij, en ik stak mijn hand op. Aha, u ziet lekker bruin, ik spreek u later. De grap hiervan kwam pas later, vlak voor wij vertrokken sprak Len een studiegenootje die achterin de kerk had gezeten. En iets had opgevangen over buitenlandse ouders die in de kerk zaten. De opmerking van de decaan ..... wat ziet u bruin .... had zij geschokt als 'bijzonder incorrect' ervaren. Hahahaha, tot zij ons zag en zich realiseerde dat het de ouders van Lennard waren! Enfin, wij waren heel blij erbij te kunnen zijn, en zijn uitermate trots op Len, dat spreekt voor zich. De volgende avond zijn wij met zijn vriendenclub heel gezellig uit eten gegaan. Al met al vlogen ook die dagen om met dierbare vrienden en familie. Marion, bedankt weer voor het heerlijke ontbijt (met kroketten dit keer), Madi een hele snelle 'bijklets' dit keer, Marianne en Theo, supergezellige avond en ochtend, Dieuwke en Boy, fijn om te zien dat het goed met je gaat, Linda en Piet, lekker bijgekletst en gelunchd, even onze neuzen laten zien aan de schoonmoeder van Jan, en natuurlijk de eerste avond met Aryan, Daan, Damon, Mike, Lydia en Len uit eten geweest.

En dan nu, zit onze tijd in Bahrein er bijna op. Eind december is het project in Saudi klaar, en zal er verhuisd gaan worden! Spannend, ik houd jullie op de hoogte!

Vakantie(s)

Nu eindelijk tijd gemaakt om deze blog bij te werken. Jaja, ik weet het, heb er al diverse klachten over gehad dat er geen nieuwe stukjes op staan. Nu dan toch! Een verslagje van onze vakantie deze zomer. Hoewel, ik zou er zomaar pagina's vol over kunnen schrijven, zo bijzonder was het. Vier weken achtereen op reis, we begonnen in Bangkok en zijn daar ook weer geeindigd. De dagen in Bangkok waren geweldig. We hebben er heel veel gezien, samen met een erg leuke gids gingen wij naar tempels, paleizen, monumenten, musea, markten (drijvende, bloemen, etenswaar en zelfs naar iets wat nog het meest leek op de ouderwetse Hollandse damesbeurs). Heerlijk Thais eten en een beeldig klein boutique hotel maakten deze dagen echt geweldig.

En toen, door naar Cambodja. We vlogen naar Phnom Penh en daar kwamen we al snel tot de ontdekking dat dit land nog volop in ontwikkeling is na de afschuwelijke oorlogstijd in de 70er jaren. Phnom Penh lijkt nog het meest op een provinciestadje, de wegen zijn er, gloednieuw, maar in plaats van veel auto's, rijden er honderden brommers (die werkelijk alles vervoeren), fietsen, tuktuks en zelfs boerenkarren met koeien ervoor. We bezochten er het koninklijk paleis met de indrukwekkende zilveren pagode, de tempel bovenop Wat Phnom, en we wandelden er langs de Mekong rivier. Vervolgens bezochten wij het Tuol Sleng Genocidemuseum. Dit voormalig detentie- en martelcentrum van de Rode Khmer geeft een beeld van de waanzin en gruwel van het Pol Pot regime. Deze terreur duurde 'maar' 3 jaar, 8 maanden en 20 dagen, maar in deze periode zijn ten minste 2 miljoen Cambodjanen gemarteld en vermoord. Mannen, vrouwen, kinderen en zelfs baby's werden op gruwelijke wijze omgebracht. In het Tuol Sleng gebouw (een voormalige school) is alles nog precies zoals het toen is aangetroffen. Erg lang kun je daar echt niet rondlopen, wij werden er heel stil van. De bloedspatten zitten tot aan het plafond ..... Vervolgens bezochten wij een van de zogenaamde killing fields. Vlaktes vol met schedels en beenderen, wij liepen er in de regen, en de kledingstukken komen door de modder omhoog. Onder bomen troffen wij de overblijfselen van babietjes. De bewakers hadden een quotum, ze moesten een paar honderd mensen per dag vermoorden, en er geen kogels aan verspillen ....... Door heel Cambodja heen zijn er dit soort plekken, vlaktes en ook grotten in de bergen waar mensen in gegooid werden. Wij bezochten er diverse, het gaat je verstand te boven wat hier gebeurd is. De leider van de Rode Khmer wilde indertijd terug naar het jaar 0, iedereen werd naar het platteland gestuurd om daar te werken. Een ieder die iets geleerd had, werd met z'n hele familie uitgeroeid, zelfs het dragen van een bril was al genoeg om als intellectueel beschouwd te worden en werd geexecuteerd. Onze gids in Cambodja had deze oorlog van heel dichtbij meegemaakt, zijn familie was opgepakt en vermoord en hij had net kunnen ontsnappen. Als jongetje van 8 jaar heeft hij in zijn eentje deze jaren in de bergen geleefd, opgejaagd en angstig. Heel bijzonder dat hij zijn verhalen met ons wilde delen. Wij zijn (op de enige weg die Cambodja heeft) dwars door het land heen gereden en hebben er veel mensen gezien, kleine nederzettingen bezocht. Wat een ontzettend vriendelijke bevolking die ons altijd uitermate gastvrij ontving. Cambodja is een land van rijstvelden, overal waar je kijkt zie je sawa's met mensen die er rijst planten en oogsten. In Battambang, halverwege, bezochten wij de eerste tempel uit de 8ste eeuw. Een enorme klim naar boven, honderden treden die ons uithoudingsvermogen op proef stelde, pffff. Verder gingen wij een stuk per trein .... een bamboetrein! Een stuk bamboe op wieltjes, kleedje erop en daar zaten wij dan. Een motortje achterop en rails die behoorlijk overgroeid raken en zo nu en dan niet echt aansluiten. Toen er een tegenligger aankwam, moesten wij afstappen, het gevaarte van de rails aftillen en na het passeren van het karretje weer alles erop zetten en weer verder. Hahaha, echt heel bijzonder. Ook gingen wij een stuk achterop een boerenkar met twee koeien ervoor. Tja, deze vakantie had bijna alle vervoersmogelijkheden, fietsriksja's, tuktuks en zelfs gingen wij met een luchtballon boven Angkor Wat! De laatste dagen verbleven wij in Siem Reap en bezochten wij in Angkor heel veel tempels van de 8ste tot de 11de eeuw. Zo geweldig en prachtig, dit moet je gezien hebben! Veel ervan zijn nog steeds overwoekerd door het oerwoud, een heel hoog Indiana Jones gehalte! Veel klimmen en klauteren, soms heel zwaar, maar zo ontzettend de moeite waard. Om alles te beschrijven wat wij hebben gezien en gedaan zou ik nog wel pagina's door kunnen schrijven, maar om dit leesbaar te houden, zal ik het hierbij houden. Ik ben van plan de foto's van al deze bijzondere plekken op een apart picasa album te zetten. Binnenkort zal ik hiervan een link op de blog plaatsen. Ter afsluiting van onze geweldige reis hebben wij nog heerlijk gerelaxed in een resort op een eilandje in de Thaise Golf. Fantastische suite bovenop een berg met prachtig uitzicht op zee, heel veel gesnorkeld en uitermate lekker gegeten van de buitengewone gerechten die de franse chef voor ons klaarmaakte, hihi! Weer terug in Bahrain, hebben we Madelon van het vliegveld gehaald voor haar maand verlof. Samen met haar ben ik nog een kleine week naar Oman gegaan. Heel gezellig samen een beetje rondstappen in Muscat, naar de souk, per boot langs de kust gevaren, honderden dolfijnen gezien, beetje zwemmen en erg lekker gegeten. Nu is Lon weer terug in Zambia en zijn Jan en ik in afwachting van het bezoek van Eline, Willem, Esmee en Naud. Als zij weer vertrekken, vliegen wij zelf de dag erna naar Nederland voor het bijwonen van de bul uitreiking van Lennard. Zo, hier zal ik het voor nu maar bij laten, tekst genoeg lijkt me zo, hihi.

Juli

De maand juli startte uitermate plezierig, met de voetbalwedstrijden van het Oranje elftal, die wij met een groot aantal Nederlanders bekeken. Tijdens het begin van de finale wedstrijd zaten wij in de auto om Lennard van de airport te halen. De KLM crew had blijkbaar ook zin om de voetbal te kijken, want er werd flink haast gemaakt om in Bahrain aan te komen. Zo misten wij maar een kwartiertje, van wat later bleek, een helaas verloren wedstrijd. Ach ja, wij hadden toch een ontzettend leuke avond zo met elkaar, met veel bier en (door een paar dames zelfgemaakte) bitterballen! Jan kon gelukkig naar huis komen, om hier (met zijn oranje muts op) mee te feesten. Tja, daarna ging het gewone leven verder, en vertrok hij weer naar Saudi. Die ochtend stond ik op, en dacht .... wat ruikt het toch vreemd in de keuken. Een rare rook lucht .......! Na eens te hebben rondgekeken bleek er iets vreselijk mis te zijn in de meterkast. Onder onze zekeringenkast, daar waar de electriciteit ons kastje binnen komt, stond de boel in de brand. De pijp waar de leidingen in lopen, was finaal weggesmolten en de muur was inmiddels zwartgeblakerd. Direct alle elektra uitgeschakeld en via de office het electriciteitsbedrijf gebeld. Tja, die zouden komen ..... maar wanneer dan ..... inshallah ...... die zelfde dag nog, pfffff! En jee, geen electriciteit .... dat betekent natuurlijk geen koelkast of vriezer, maar veel erger, geen water en geen airco's! Met temperaturen die buiten oplopen tot rond de 50 graden is het niet aan te bevelen om iets open te zetten. Dus, de temperatuur liep binnen gestaag op met zo'n 2 graden per uur. Len en ik zijn die dag maar gaan rondlopen in één van de Malls (die gelukkig wel met airco zijn). Maar, rond 3 uur moesten we toch naar huis, in afwachting van de elektra mannetjes. In huis was het niet uit te houden, als een vieze benauwde stilstaande deken kroop de hitte naar binnen. Dan maar in de auto wachten .... oh ja, onze auto had ook al airco problemen en dus hadden we een leenauto. In ieder geval werkte de airco daar wel! Inmiddels hadden wij een klein koffertje gepakt voor het geval dit vóór de avond niet gefikst zou zijn. Net voor donker kwamen er een stuk of 5 mannetjes (merendeel Indiers) die met verbijstering keken naar de ravage. Van de 5 voeren er 2 wat werkzaamheden uit, de rest staat erbij en kijkt ernaar. En, Engels spreken ze nauwelijks, als je iets vraagt, schudden ze heen en weer met het hoofd en zeggen Yessssssss, yesssssssss ..... en dat kan van alles betekenen. Onze tuinman Mohammed (een Pakistani) spreekt een piepklein beetje meer Engels en kon dit voor ons vertalen. Hmmm, er werd een provisorische reparatie uitgevoerd, wij mochten een heel klein beetje elektra gebruiken (2 airco's) en de volgende dag (inshallah ... alweer) kwamen ze terug om het af te maken. Enfin, de volgende dag werd het inderdaad gemaakt, hoewel de gesmolten pijp er nog staat en het koperdraad erbovenuit piept! De foto die je ziet is niet van de meterkast, dit was echt verboden terrein ... veel te gevaarlijk. Maar, is van de elektra voorziening in ons hokje bij het zwembad. Dit om een idee te geven hoe men hier de dingen aanlegt ......

Nu is ellende een relatief begrip. Van Madelon in Zambia kwamen echt heel akelige berichten binnen. Haar baas, een goede veertiger, viel zomaar dood neer tijdens een partijtje squash. Lon was binnen 5 minuten te plaatse, maar helaas was hij niet meer te redden. Een tijd reanimeren wilde niet baten, en het kamp is in diepe rouw. Toevallig waren zijn vrouw en twee heel kleine kindjes net daar om een vakantie te vieren. Een hele trieste gebeurtenis, die ons kind behoorlijk heeft geraakt.

Om toch nog af te sluiten met iets leuks .... ik was jarig! Superleuke verrassing was dat Jan vrij had genomen en uit Saudi kwam om lekker met ons uit eten te gaan. Weer een jaartje erbij. En niet vergeten!! Reuze bedankt allen voor de goede en lieve wensen per mail, telefoon, sms en berichtjes op facebook.

Hittegolf?

Internet is een geweldige uitvinding. Zo kan ik elke dag de Nederlandse kranten lezen. Maar, regelmatig zit ik hoofdschuddend achter mijn computer. Zo ook vandaag, er wordt melding gemaakt van een hittegolf. Nu wonen wij in een van de Golfstaten, en hitte is hier een zeer normale zaak. Dus, denk ik dat ik aardig weet wat een hittegolf is. Ik lees met verbijstering dat er in Nederland direct waarschuwingen uitgaan ..... En waarvoor dan? Aha, het gaat over de 'ouderen'. Die moeten, zo lees ik, tomatensap drinken! Jee, ouderen .... ik lees het hele artikel door, en kan er niet goed achter komen wie ze bedoelen met die ouderen. Zelf word ik aankomende maand 53, oeioei, misschien ben ik wel een van die ouderen. En ik woon in een permanent hittegolfland. En, oh oh wat een ramp, ik lust geen tomatensap! Wel tomatensoep, zou dat ook goed zijn? In Nederland wordt een 'Nationaal Hitteplan' gemaakt. Ik vraag mij vertwijfeld af of, als ik een van die 'ouderen' ben, ik dan ook meteen seniel en erg dom ben. Want zo komt het wel op mij over. Hoe komt het toch dat in Nederland ouderen als volslagen achterlijk worden behandeld. In andere landen zijn oudere mensen juist heel wijs, aan hen wordt om raad gevraagd. Zij zijn namelijk degenen die al alles hebben ervaren, hitte, koude, storm .... Ik kan er met mijn pet niet bij. Wat een arrogantie, wie denkt nu toch dat iemand die ouder is, meteen zijn verstand verliest? En dan het hele verhaal van een hittegolf, pffff. Jan werkt in Saudi, daar wordt gewoon gewerkt in temperaturen die soms het bevattingsvermogen te boven gaan. Boven de 50 graden wordt het werk stil gelegd ..... maar ja ..... de thermometer staat natuurlijk nooit boven de 50!!

Weer alarmen in Nederland, bij storm, sneeuw, en als het eens een keertje 30 graden is?? Bah, wat een betutteling. Grrrr, ik sluit het bericht snel af, dan maar liever lezen over Wesley en Jolanthe ... nu nog even voetballen Wesley vrijdag!!

Nederland

Wij arriveerden tegelijk met de verkiezingsuitslagen in een grijs en nat Nederland. Jammer dat wij expats niet meer via Internet kunnen stemmen, dit had de boel een stuk eenvoudiger gemaakt! Enfin, nu wij hier de pogingen volgen die tot een nieuw kabinet moeten leiden, vragen we ons toch af wat stemmen sowieso voor nut heeft. Blijkbaar gaat het niet over de grootste partijen, maar meer wie er (niet) met wie wil .... Wij volgen het hiervandaan gelaten, en hopen toch van harte dat Nederland er beter van zal worden! Ons weekje Nederland was daarentegen super! Vriendin Marion had in alle vroegte toen wij aankwamen een fantastisch ontbijt klaarstaan, en bakte zelfs bitterballen (die allemaal op gingen, hihi). Onze eerste dag hebben wij besteed aan de inkoop van stapels boeken en DVD's. Jan schrok behoorlijk toen hij naderhand de stapel eens bekeek, en bedacht vervolgens dat wij meteen nieuwe koffers nodig hadden. Dus, opnieuw langs de winkels en twee royale koffers aangeschaft, hahahaha. In Kijkduin hadden wij een heerlijk huisje, ruim en een schitterende ligging. Vlak achter het duin, met een enorm stuk bos aan de voorkant. Het weer knapte aardig op gelukkig, en wij konden elke dag buiten zitten. Uit de wind, dat wel, maar de zon liet zich flink zien. Niet je kop boven het maaiveld uitsteken, want dat was vreselijk koud (vonden wij!). Het was een komen en gaan van bezoek elke dag. Vrienden, familie en alle vier de kids waren present. En leuk, kleinzoon Damon is een ontzettend lief mannetje, totaal niet eenkennig en hij vermaakte zich prima met bolderkar in 'ons bos'. Lekker bijgekletst met iedereen en ook nog tijd voor een dagje samen op stap. We gingen naar Gouda, waar Jan het huis waar hij is geboren liet zien. Vervolgens poffertjes gegeten en via het landelijke groene hart weer naar Kijkduin. Op zondag naar Schiphol om Madelon uit te zwaaien. Zij is weer voor 3 maanden naar Zambia vertrokken. Enig minpunt deze week, was de afzegging van vrienden Marianne en Theo, zo jammer, die afspraak stond al maanden vast. En vlak voor ze zouden komen, ging Marianne door haar rug, en kon niet meer op of neer. We baalden er allemaal stevig van, maar ........ hopelijk komt er snel een herkansing! Het ziet er naar uit dat Lennard zijn bachelor heeft gehaald. Het wachten is nog op een laatste cijfer. In dat geval komen wij uiteraard naar de uitreiking van zijn bul in oktober. Hier in Bahrain is het rustig geworden, veel van onze kennissen zijn voor de zomer vertrokken. Wij blijven nog even, eerst komt Lennard een maand naar hier, en zelf gaan wij pas half augustus met vakantie (waarvan tzt een verslag, natuurlijk!).

Zomer

De zomer is begonnen! Zomaar ineens gaf de thermometer aan dat het meer dan 50 graden is buiten, pffff. Dat is warm, erg warm. Vorige week begon de temperatuur ineens op te lopen. Ook in de avond koelt het niet meer af. Een afscheidsfeestje in de avond was een vochtige bedoening. Met 38 graden en een vochtigheidsgraad van 65 procent, voeg daarbij (lekker) pittig Thais eten ...... hielden wij het niet droog. Dat de gastvrouw ook nog een traantje wegpinkte bij het afscheid, was niet te merken. Natte gezichten hadden wij allemaal, hihi. Wij constateren tevreden dat de chiller in de pool absoluut geen overbodige luxe is geweest. De enige manier om buiten te zijn, is immers tot aan je neus in het koele water zitten. Het water wordt bij ons niet warmer dan zo'n 30 graden, heerlijk!! De struiken in de tuin vinden het blijkbaar prima, al die zon en warmte. De zielige stompjes van zo´n 20 centimeter die wij vorig jaar hebben geplant groeien als kool. De bougainville denkt dat hij onkruid is, het woekert overal dwars doorheen en bloeit met een heftigheid waar wij met ontzag naar kijken. Wat een bloemenpracht!! De vakantie van Madelon in Bahrain zit er weer op, haar laatste weekje brengt ze in Nederland door. Ze zal daarvandaan weer voor drie maanden naar Zambia vertrekken. Half september vliegt ze dan, via Nederland weer naar hier. Soms lijkt het ons wel dat er continu dierbaren in vliegtuigen zitten. Zijn we het zelf niet, is het Lennard wel die regelmatig op en neer vliegt naar Bahrain, Madelon die elke drie maanden in zo´n 5 verschillende vliegtuigen zit, Mike en Lydia die via Sri Lanka, Maldives, Engeland weer naar Nederland vlogen. En woensdag zitten we er zelf weer in, we gaan voor een kleine 10 dagen naar Nederland en zullen in Kijkduin verblijven. Hebben enorm veel zin om iedereen weer eens te zien. Maar ja, wat pakken we in? De laatste keer dat wij een jas nodig hadden, was in februari 2009! Elke keer als wij gaan pakken voor een vakantie zegt Jan hoopvol, heb je aan één koffer voldoende? Hahahaha, natuurlijk niet! Nu heb ik een goed excuus, er moeten immers jassen, truien, lange broeken en dikke pantoffels mee? De verkiezingscampagnes volgen wij hier (een beetje), stemmen gaat dit jaar helaas niet lukken. Net op de dag dat wij naar Nederland vertrekken, en Jan eerst nog vanuit Saudi naar Bahrain moet reizen. De voetbalgekte gaat hier (nog) aan ons voorbij, geen Oranje op de straten of compounds. Wel maken we plannen om de wedstrijden met elkaar te bekijken. En dan maar hopen dat wij lang onze oranje shirtjes aan kunnen trekken!

Vulkaan en Oranjebal

En toen was het alweer mei. De laatste helft van april was een hectische, maar ontzettend leuke tijd. Het begon allemaal wat minder, door de vulkaanuitbarsting in IJsland, en de sluiting van de vliegvelden in Europa beleefden wij benauwde momenten. Allereerst ging het mis met de komst van Lennard. Die zou zijn 21ste verjaardag bij ons vieren, maar zijn vlucht werd telkens uitgesteld. Helaas dus geen verjaardag in Bahrain, gelukkig kwam hij een paar dagen later toch, en hebben wij het uiteindelijk nog kunnen vieren met een feestelijk dineetje waar wij uit grote schalen cocktails dronken met lange rietjes! Toen kwam het grote Oranjebal naderbij, ook hier stress, wat als de band niet kan vliegen, wat als de bitterballen en haring niet ingevlogen kunnen worden uit Nederland.... En ook zaten er bergen mensen vast in Europa, dus de kaartverkoop kwam pas laat op gang! Pffff, wij kregen het er benauwd van. Uiteindelijk kwam toch alles nog goed, en zo vierden wij Koninginnedag in de prachtige bovenzaal van het Radisson Hotel met een 200 gasten, een heerlijk buffet, de Knappe Mannen en Diva's speelden tot in de kleine uurtjes, en de voetjes gingen van de vloer. De zaal was schitterend versierd door ons deco team, overal hingen reproducties van schilderijen, een gouden toegangspoort, een gouden lijst om het podium en de fotohoek was ingericht als heus schildersatelier. De dagen erna toerden wij met de Knappe Mannen en Dames het eiland rond, gingen heerlijk uit eten bij Bushido (de band ging aan de (hup)sake hihi), zwommen in zwembaden en werd er nog flink muziek gemaakt en gezongen. Terugkijkend waren het mooie weken, druk, dat wel, maar zo leuk en gezellig, het was zeker zeer geslaagd en het bestuur van de vereniging heeft een fantastische klus geklaard! Nu nog even de tijd om bij te komen, en dan komt Madelon alweer naar hier, wel weer een lange reis voor haar. Ze start met reizen op de 15e en komt hier op de 17e aan, na 5 vluchten! Hahaha, en ze heeft al aangekondigd dat er weer flink gewinkeld zal moeten worden, dus de tijd van haar verlof zal wel weer omvliegen. En dan, op 9 juni komen wij naar Nederland, helaas hebben we maar een week de tijd. Maar, hopelijk kunnen we jullie allemaal toch zien in dat weekje.

Egypte

Onze week Egypte zit er weer op. Het scheelde weinig of ik was Bahrain helemaal niet uitgekomen, door een foutje van een van de medewerkers hier, was mijn visum verkeerd verlengd, en al 3 weken verlopen!! Na het betalen van een fikse boete, haalden wij gelukkig nog net het vliegtuig. Aangekomen in Cairo hadden wij, op aanraden van een vriendin, niet gekozen voor een willekeurige taxi, maar hadden wij vooraf degelijk vervoer geregeld. Oeioei, wat een wriemelend mierennest is Cairo, groot, giga veel bebouwing, oud, vies, en enorm lawaaierig. Maar leuk ... zo leuk!! We logeerden in een schitterend hotel, aan de Nijl en in de verte waren de contouren van de grote piramide te zien. En aan de oevers van de Nijl zijn nog veel oude majestueuze huizen te zien uit de Engelse periode, vergane glorie, dat zeker, maar prachtig om van een afstandje naar te kijken. We brachten uren door in het museum en wandelden op ons gemak door de tijd. Wat heerlijk om dat op eigen gelegenheid te doen, wij zagen tientallen busladingen mensen als kuddes in een uurtje door het museum gejaagd worden. Wat een schatten, maar oh oh, wat wordt er onzorgvuldig mee omgegaan! De kisten met mummies liggen gewoon opgestapeld in houten kasten, planken vol met honderden beeldjes en grote beelden, overal sarcofagen waar iedereen aanzit, overheen hangt en meer. Het is er vies, stoffig en zo hier en daar ligt een vergeeld kaartje waarop staat wat het is. De schatten van Toetanchamon zitten in wat simpele kasten, achter glas, dat dan net nog wel. Howard Carter zou zich omdraaien in zijn graf als hij het zag! Het is goed dat het zelden regent in Cairo, want veel ramen in het dak zijn kapot, zodat wind en stof vrij spel hebben. Ook bekeken wij kamers met mummies, arme farao's. Het kan toch nooit hun bedoeling geweest zijn, om duizenden jaren later tentoongesteld te liggen tussen een paar glasplaatjes waar miljoenen mensen overheen hangen! Het voelde een beetje als grafschennis, brrrrrrrr. De volgende dag vertrokken wij al vroeg naar Gizeh, waar wij per kameel door de woestijnheuvels de piramides via de achterkant bereikten. Het was daar stil, maar weinig mensen kwamen via die kant. De piramides zijn enorm, imposante bouwwerken waar je toch even stil van wordt. Maar ook daar, toen wij aan de voorkant kwamen, zagen we weer de busladingen mensen die massaal de piramides beklommen en hun afval overal dumpen. Gelukkig kun je niet al te dicht bij de sfinx komen, deze proberen ze met steigers heel te houden! Misschien klink ik wat negatief, dat is zeker niet de bedoeling, wij hebben genoten in Cairo, het museum en van de piramides, maar het is wel zorgwekkend dat de Egyptenaren zo onzorgvuldig omgaan met al dit moois! De laatste dagen van ons weekje hebben wij heerlijk geluierd aan de Rode Zee. Jan heeft weer mooie vissen gezien tijdens zijn duiktochtjes en ik had geweldige boeken bij me. Al met al een interessante en bijzonder fijne week!

Saudi

Jan werkt al sinds 2008 in Saoudi Arabie, in Saudi zoals we hier zeggen, en eind december zit zijn klus erop daar (inshallah .....). Een hele tijd van heen en weer rijden, hij zit meer tijd in Saudi dan in Bahrain. En natuurlijk ben ik ontzettend benieuwd hoe het er daar toch uit ziet. Maar ja, dat is geen optie, ik kom dat land niet in, en kan dus niet eens even om een hoekje kijken om te zien hoe zijn leven er daar uitziet. Aan zijn verhalen te horen, is het ook geen land waar ik graag zou vertoeven. De afgelopen keer had hij zijn fototoestel meegenomen, om eens wat foto's te maken en mij te laten zien wat ik allemaal mis .....! De wegen zijn troosteloos, men rijdt er tussen zand- en vuilhopen en van een driebaansweg maken ze makkelijk een vijfbaans. Door veel zand en stof in de lucht is het vaak niet erg helder, de zon is maar vaag te zien. Er zijn nergens vrouwen in het straatbeeld, en de stad Jubail is een fabrieksstad met flats en veel industrie. Vrouwen mogen niet onbegeleid de compound af, niet autorijden, en moeten altijd een abaya aan. Eten, winkelen, alles is er gescheiden. De site waar Jan werkt, mag niet gefotografeerd worden, maar is immens geworden. Nee, dan ben ik toch wel heel blij dat ik in Bahrain mag wonen. Natuurlijk is het jammer dat Jan alleen de weekends thuis kan komen, maar dat nemen we nog maar even voor lief. Hopelijk vinden we volgend jaar een ander project waarbij Jan vaker thuis kan zijn! Bij Saudi vergeleken is Bahrain een uitermate gemakkelijk oord om te wonen. Toch mis ik Nederland wel eens, dan kijk ik naar BVN, even het nieuws, het weerbericht, de Wereld draait door, en denk daarna ... hmmm ... eigenlijk mis ik het niet genoeg om terug te willen, hihi. Verder zijn hier ongelooflijk veel TV kanalen te ontvangen, er is altijd wel ergens een film. Maar veel beter is onze videotheek hier om de hoek. Het mannetje daar, maakt alle films die we willen voor 1 BD (bijna 2 Euro). De laatste en nieuwste films heeft hij al! Nog leuker is een kast die ik ontdekte bij een vriendin na een middagje klaverjassen. Zij heeft een kast vol Nederlandse series op DVD. Zo leuk, ben nu net klaar met het laatste seizoen van Gooise Vrouwen. Terwijl ik mijn voeten liet doen, trof ik een andere vriendin die haar nagels liet doen. Diezelfde ochtend hadden we met elkaar op de tennisbaan gestaan, en zij vertelde net klaar te zijn met seizoen 1 van Gooise Vrouwen. Tja, mijmerde ze, eigenlijk zijn wij ook net Gooise Vrouwen, kijk ons nu ..... het enige verschil is dat wij hier niet 's middags aan de witte wijn zitten!! Enfin, dat doen we wel in de weekenden, tijdens de feestjes die er gehouden worden als de mannen weer thuis zijn. Nee, ik ben blij niet in Saudi te hoeven wonen en ben blij voor Jan dat hij op woensdagmiddag die grens over kan steken!!

Cabaret

Op 18 februari was het dan zover, de Nederlandse cabaretiere Katinka Polderman verzorgde een optreden in Bahrain. De avond ervoor hadden Jan en ik haar, en haar technicus Bart van het vliegveld gehaald. Voor ons was het weer een drukke boel, opbouwen, regelen, organiseren, afbreken, opruimen etc etc. Maar, het was een bijzonder geslaagde avond, en daar ging het tenslotte om! Er was een behoorlijk goede opkomst vanuit de Nederlandse expat community, zo'n 90 volwassenen zaten in de zaal, en in de pauze konden wij dankzij KLM een ticket verloten naar Nederland. De dagen erna hebben Jan en ik weer het bekende rondje Bahrain gedaan met Katinka en Bart. Van kamelenfarm tot pottery, van Souk tot moskee, en natuurlijk aten we (voor de mensen die hier al eens waren) de overbekende beef chow chow! Op zondagavond brachten een vriendin en ik het stel weer naar de airport, en daarna konden wij uitpuffen. Nu zijn we begonnen met de concrete uitwerking voor het Oranjebal in april. De Knappe Mannenband komt over uit Nederland om er muzikaal gezien een feestje van te maken, en de lokatie en het menu zijn uitgezocht. Ook moest er een nieuw thema worden bedacht, besloten is voor 'Dutch Painters'. Het thema zal in de zaalaankleding, uitnodigingen etc terug moeten komen, dus Jan is al aan de tekentafel om bouwtekeningen te maken. Een heel decoratieteam zal de komende weken volop gaan zagen, timmeren en schilderen om zo de boel in stijl te kunnen omlijsten. Enfin, het houdt ons van de straat, hihi! Verder lijkt het erop dat de winter (??) hier alweer voorbij is, de temperaturen schieten omhoog en in de zon kan het knap warm zijn. Het zwembad warmt alweer lekker op, en met water van zo'n 23 graden begint het weer aangenaam te worden! Wij lezen hier elke dag de Nederlandse kranten (via internet) en leven zeer met alle gebeurtenissen mee, val van het kabinet (oeioei), en nu net de fatale wissel van Sven Kramer, zo jammer!! Natuurlijk kunnen wij hiervandaan straks ook naar de stembus, maar het zal moeilijk zijn te bepalen wat de juiste keuze is. We zullen het de komende tijd eens aanzien ....

Sight seeing

Gisteren is Madelon weer vertrokken richting Zambia, dit keer vliegt ze gelukkig met een andere maatschappij. Het vliegen met Ethiopian Air was niet zo best bevallen, gammele vliegtuigen en vluchten die te laat, of helemaal niet gingen! De afgelopen 4 weken dat ze verlof had zijn omgevlogen! Omdat zij hier inmiddels ook al veel mensen kent, was het een gezellig weerzien. Naast veel shoppen, lunches, etentjes en avondjes op stap gingen we met haar weer eens sight seeing op het eiland. Voor haar een jaar geleden, voor ons inmiddels bekende ritjes. Toen ze hier vorig jaar aankwam, woonden wij ook pas in Bahrain, en moesten we onze weg nog vinden. Een klein uitstapje verzandde al gauw in verdwalen en een paar uur later pas ergens aankomen. Dus, dit keer was ze voorbereid en stapte in de auto gewapend met drinken, eten en de I-pod geladen met muziek. Hihi, we waren overal nu binnen een kwartier, en waren ook in no-time weer thuis. Het was heerlijk haar weer vier weken thuis te hebben, maar oh oh, wat is het nu stil! Echt weer wennen, ik zet nog steeds veel te grote potten koffie!

Verder zijn we volop bezig met vakantieplannen voor het komend jaar. Eind maart gaan we naar Cairo, eindelijk kunnen we dan de piramides bekijken en op ons gemak door het museum heen wandelen. Daarna nog door naar Hurghada om te duiken en snorkelen. In juni komen we een weekje naar Nederland, en eind van de zomer maken we een supermooie reis. Vanaf Bangkok naar Phnom Phen, een rondreis door Cambodja, en eindigend in een mooi resort in Thailand. Zo leuk om al die plannetje te maken, ik ben dol op alleen al de voorpret! Jan noemt mij een stuiterbal, hoe dichter een vakantie nadert, hoe meer ik door het huis heen stuiter van enthousiasme! Nu ons weer storten op de bezigheden voor de Nederlandse vereniging, morgen halen wij de Nederlandse cabaretiere Katinka Polderman van het vliegveld voor het optreden a.s. donderdag. En dan door met de voorbereidingen voor het Oranjebal. Veel werk, maar leuk om te doen, en hopelijk verloopt alles geslaagd!

Anders

Het dagelijks leven in Bahrein is makkelijk, maar op veel gebieden totaal anders. Soms leuk anders, maar vaak ook zo anders dat je er regelmatig je hoofd bij schudt. Zo is daar het verkeer, de mensen rijden hier als gekken, veel te hard, telefoneren tijdens het rijden, halen aan alle kanten in, en van richtingaanwijzers heeft nog niemand gehoord. Daarbij geldt het recht van de sterkste, de grootste auto zet 'm er gewoon voor of tussen, rijd je per ongeluk in een kleiner autootjes, kun je het vergeten om ergens in te voegen. Je wordt dan zomaar van de weg gedrukt. Het aantal ongelukken is dan ook onbeschrijflijk, ik rijd hier elke dag, en er gaat geen dag voorbij of ik zie wel een ongeluk onderweg. Parkeren is hier ook enig, men zet de auto zo dicht mogelijk bij de ingang waar men moet zijn, oei, je zult toch een 5 minuutjes moeten lopen .... Het gevolg is dan ook dat auto's zomaar geparkeerd worden, op stoepen, in grasperkjes, en zelfs heb ik ze aan de kant van de snelweg zien parkeren om even naar de moskee te gaan. Men parkeert ook niet achter elkaar, welnee, je kunt de auto er ook gewoon rechtstandig tussen proppen. Dat je dan andere auto's blokkeert maakt blijkbaar niet uit, je zult dan moeten wachten tot je er weer uitkunt. Richtingaanwijzers hebben ze hier nog niet gevonden, toeter daarentegen wel, bevalt het je niet als de auto voor je maar '80' rijdt, dan volgt er een gigantische claxonnade. Maar het went .... zelfs zo dat ik me erop betrap hieraan mee te doen. Ik rijd ook altijd te hard (heb dan ook geen idee hoe hard je mag op de meeste wegen), haal altijd rechts in, en mijn richtingaanwijzer wordt al aardig stoffig. Oeioei, als ik eens terug ben in Nederland mag ik wel oppassen!

Leuk anders is dat je zonder afspraak overal terecht kunt, bijvoorbeeld bij de kapper, voor een manicure, pedicure en ook in het ziekenhuis lijkt het allemaal zonder vaste tijden te werken. Ook leuk anders is dat je veel kunt bestellen en dezelfde dag laten bezorgen. Zoals drank, eten, planten en nog veel meer. Als je het toch zelf mee wil nemen, wordt het voor je ingepakt, en keurig voor je in de auto gezet. En met een beetje geluk, zet de security guard van de compound het nog voor je binnen ook! Het huis schoonmaken, de strijk doen, de tuin onderhouden, al die dingen worden gedaan. Vreselijke luxe allemaal, en het went, echt waar! Ik kan me dan ook bezighouden met de dingen die ik echt leuk vind. Als voorzitter van de Nederlandse vereniging ben ik aardig wat tijd bezig met de organisatie van allerlei activiteiten. De voorbereidingen voor de cabaretvoorstelling in februari en het Oranjebal in april zijn al in volle gang. Nu is Madelon weer hier, na een barre reis van drie volle dagen. En hebben we alle tijd om zomaar gezellige dingen te ondernemen. Al met al hebben wij het hier enorm naar ons zin. Wat ons betreft blijven wij nog wel even expatten!