Soms schiet het bloggen er wel eens een poosje bij in. Is er niets te vertellen dan? Tja, geen echt interessante zaken beleefd, maar natuurlijk kabbelt ons leven in Qatar door hoor! Zo op het oog lijkt het leven in Bahrain en in Qatar hetzelfde, maar er zijn ook veel verschillen. Zo is Jan gelukkig elke avond thuis, maar werkt helaas de meeste weekends door. Hmmm, de opstartproblematiek hè! Dat is hopelijk over een paar maanden achter de rug en kan er 'gewoon gedraaid' worden. Een oranjefeestje was hier ook, geen bal, geen gezeur over eten, aankleding, band, geen roddel en achterklap. Nee, gewoon een oerhollands gezellige partij met de Shell band die nooit meer stopte met spelen, een zaal vol Nederlanders in het oranje die meebrulden met elk nummer, een dansvloer die gewoon te klein was, en vanaf 11 uur moest de drank zelf betaald worden en niemand di
e daarover kwam klagen! Kortom, wat hebben we een lol gehad, kramp in onze kaken de dag erna! Verder is het wonen hier op deze compound ook volslagen anders. Bijna alle huizen worden bewoond door "Shellers", dus ons kent ons. Het grote zwembad is een ontmoetingsplek waar doordeweeks de vrouwen op hun luchtbedjes ronddobberen, kopjes koffie met stroopwafel ernaast. En in het weekend met mannen en kids, koelboxen met frozen marguerita's, strawberry daquiri's, wijntjes en biertjes, en een berg plezier. We noemen het dan ook onze camping (gelukkig geen camping smokings nog g
esignaleerd), en het was even wennen, maar we hebben hier in de afgelopen drie maanden al meer lol gehad dan in de jaren Bahrain! Vorige week gingen we met een hele club in een dhow de zee op, heerlijk zwemmen onderweg, bbq aan, ook dat was een prachtige dag. Toch wel een groot verschil hier is de positie van de vrouw. We hebben er niet echt last van, maar doordat Madelon bij ons woont, ontdekten we toch wel gekke dingen. Zo moest Jan een verklaring ondertekenen waarin hij aangeeft de sponsor van haar te zijn, met alle verantwoordelijkheden die er voor dit land bijhoren. Hahaha, nu heb ik altijd al gedacht dat je als ouder de sponsor bent van je k
ind ..... nieuw shirtje? .... nieuwe schoenen? ..... drankje doen? ... lekker lunchen? ...... Maar dit gaat veel verder. Een van de gekke dingen is bijvoorbeeld, dat als Lon het land uit wil, Jan daar eerst toestemming voor moet geven dat ze een exit permit krijgt. Pfff, 26 jaar ben je dan ..... en mag je nog niks, hahahaha. Enfin, alle verschillen ten spijt, wij hebben het enorm naar ons zin hier. En, kijken uit naar Nederland! Nog twee weken, en dan komen we lekker even frisse lucht opsnuiven!
Vandaag een ander soort blog.
Niet over ons, of over ons leven hier, maar over iets wat ons bezig houdt. Iets dat continu in onze gedachten, en in onze gesprekken is. Sinds vorig jaar veel akelige berichten. Kanker werd geconstateerd bij mijn schoonzus, een kennisje uit Bahrain, een kennis uit Leidschendam, twee van mijn Oostvlietweg buurvrouwen en een goede vriendin in Bahrain. Dat was veel .... veel te veel. Maar toen ..... alsof het nog niet genoeg was .... kwam er het vreselijke nieuws uit Voorburg. De beste vriendin van Madelon, de dochter van mijn lieve vriend Theo .... ook daar was borstkanker gevonden. Onmogelijk .... dat waren onze eerste gedachten. Tess??? Nee, dat kan echt niet Tessa zijn. Maar ja, het is toch waar. Net na haar 26ste verjaardag. Een heel heel slechte droom, die helaas geen droom is maar waarheid. Vanaf dat moment is zij niet meer uit onze gedachten en gesprekken. Wat een ellende om dan zo ver weg te zitten. De hele mallemolen van onderzoeken en behandelprogramma is inmiddels gestart, de eerste operatie achter de rug, de eerste chemo was gisteren. Hoe is het mogelijk dat je dit krijgt als je net 26 bent? Natuurlijk gaat het goed komen, wij zijn daar van overtuigd! Tess houdt zelf een blog bij, voor wie oprecht in haar geinteresseerd is: http://tessavoorburg.blogspot.com/
e daarover kwam klagen! Kortom, wat hebben we een lol gehad, kramp in onze kaken de dag erna! Verder is het wonen hier op deze compound ook volslagen anders. Bijna alle huizen worden bewoond door "Shellers", dus ons kent ons. Het grote zwembad is een ontmoetingsplek waar doordeweeks de vrouwen op hun luchtbedjes ronddobberen, kopjes koffie met stroopwafel ernaast. En in het weekend met mannen en kids, koelboxen met frozen marguerita's, strawberry daquiri's, wijntjes en biertjes, en een berg plezier. We noemen het dan ook onze camping (gelukkig geen camping smokings nog g
esignaleerd), en het was even wennen, maar we hebben hier in de afgelopen drie maanden al meer lol gehad dan in de jaren Bahrain! Vorige week gingen we met een hele club in een dhow de zee op, heerlijk zwemmen onderweg, bbq aan, ook dat was een prachtige dag. Toch wel een groot verschil hier is de positie van de vrouw. We hebben er niet echt last van, maar doordat Madelon bij ons woont, ontdekten we toch wel gekke dingen. Zo moest Jan een verklaring ondertekenen waarin hij aangeeft de sponsor van haar te zijn, met alle verantwoordelijkheden die er voor dit land bijhoren. Hahaha, nu heb ik altijd al gedacht dat je als ouder de sponsor bent van je k
ind ..... nieuw shirtje? .... nieuwe schoenen? ..... drankje doen? ... lekker lunchen? ...... Maar dit gaat veel verder. Een van de gekke dingen is bijvoorbeeld, dat als Lon het land uit wil, Jan daar eerst toestemming voor moet geven dat ze een exit permit krijgt. Pfff, 26 jaar ben je dan ..... en mag je nog niks, hahahaha. Enfin, alle verschillen ten spijt, wij hebben het enorm naar ons zin hier. En, kijken uit naar Nederland! Nog twee weken, en dan komen we lekker even frisse lucht opsnuiven!
